Arno van Houtert – klarinettist van het ensemble
Lid van het Hexagon Ensemble sinds 1991.
Naar welk programma kijk je de komende tijd het meest uit?
Er zijn dit seizoen verschillende prachtige programma’s geprogrammeerd. Om er nou één speciaal uit te halen, vind ik moeilijk. Ik denk echter dat het jubileumprogramma mij het meest aanspreekt, omdat we hier met ons eigen ‘clubje’ in de picture staan.
Kun je je een leven voorstellen zonder muziek?
Als je net als ik al vanaf je 10de jaar bezig bent klarinetspelen en muziek maken is dat eigenlijk een overbodige vraag. Mijn hele leven tot nu toe staat in het teken van muziek maken. Dus nee, een leven zonder muziek kan ik me niet voorstellen.
En zonder Hexagon?
Ik speel nu 24 jaar in het ensemble. Dat is bijna vanaf het begin. Hexagon is een onderdeel van mijn leven geworden en is niet meer weg te denken uit mijn leven. Spelen in het Hexagon Ensemble houd je fris en scherp. Je speelt immers samen met slechts zes musici en niet, zoals ik ook gewend ben, met velen zoals in een orkest.
Heb je een andere grote passie?
Uiteraard zijn mijn vrouw Carla, die overigens als celliste verbonden is aan het Rotterdams Philharmonisch Orkest, en onze drie kinderen een belangrijke passie in mijn leven. Twee andere passies van mij zijn koken en wijnen verzamelen (en uitaard ook drinken). Wanneer er zich voor ons gezin een vrije dag voordoet (en helaas is dat niet zo heel erg vaak) dan mag ik graag uitgebreid koken. Dat begint dan al met de voorpret die bestaat uit het bedenken van een menu en het uitzoeken van de passende wijnen. Het komt voor dat ik dan lekker de hele dag bezig ben in keuken. De tafel wordt mooi gedekt en dan kunnen we wel een hele avond met ons vijven lekker genieten van spijs en drank en gesprekken.
Met welke kunstenaar zou je willen samenwerken?
Vier jaar geleden was de Zweedse klarinettist Martin Frøst als solist en dirigent te gast bij hetorkest waarin ik speel (toen nog Het Brabants Orkest, nu Philharmonie Zuidnederland geheten). Martin speelde voor de pauze het klarinetconcert van Mozart en na de pauze dirigeerde (eigenlijk was het meer ‘inspireerde’) hij Mozart’s Gran Partita voor 12 blazers en contrabas. Als ik terugdenk aan die concertreeks krijg ik nog steeds kippenvel. Ook medeorkestleden (vooral strijkers) spreken nog steeds vol enthousiasme over deze gebeurtenis. Met Martin zou ik dus graag nog eens samen willen werken, en waarschijnlijk gaat dit in toekomst ook gebeuren.
Waar op de wereld zou je graag eens spelen?
Ik heb geen speciale voorkeur voor een bepaald land, maar een paar jaar geleden ben ik met een kamermuziekensemble uit mijn orkest op Java geweest. We hebben daar toen bijna vier weken rondgetoerd. Wat ik daar allemaal mee heb gemaakt is ongelofelijk. Concerten in bepaald niet grote zalen voor heel veel jonge mensen. Er waren concerten bij waar de zaal zo vol met publiek was dat er buiten grote beeldschermen en luidsprekers waren geplaatst zodat het publiek dat niet meer naar binnen kon, toch buiten het concert kon volgen. We speelden alleen hedendaags repertoire (stukken van Theo Loevendie, Roderik de Man en Igor Stravinsky) maar de belangstelling was immens. Dus dat zou ik graag nog eens mee willen maken.