Na 25 jaar werken de leden van het Hexagon Ensemble opnieuw samen met sopraan Hieke Meppelink en wat kijken we hiernaar uit. Aan het eind van de vorige eeuw gaven we met haar talloze concerten en namen we heel veel repertoire op. In Le Grand Tour maken we een reis langs verschillende Europese (hoofd)steden.

Ch’io mi scordi di te? … Non temer, amato bene is een concertaria van Wolfgang Amadeus Mozart voor sopraan, piano obbligato en orkest, gecomponeerd in december 1786 in Wenen. Het wordt vaak beschouwd als een van zijn grootste composities in dit genre. Mozart schreef de Concert Aria voor de sopraan Nancy Storace tijdens haar bezoek aan Wenen.
Niemand minder dan Alfred Einstein merkte over dit werk op op: ‘Mozart heeft er zijn hele ziel in gelegd… Ik heb de indruk dat hij de herinnering aan Nancy’s stem wilde bewaren. De Concert Aria is vol warmte en tederheid. In de pianopartij wilde hij haar een herinnering nalaten aan de diepte van zijn gevoel voor haar.’

Twee jaar eerder componeerde Mozart in maart 1784 het Kwintet KV 452 voor piano en blazers. In werk ging in april van hetzelfde jaar in première in het Keizerlijk en Koninklijk Hof Theater in Wenen. Kort na de première schreef Mozart aan zijn vader dat ‘ik het zelf beschouw als het beste wat ik in mijn leven heb geschreven.’
KV 452 heeft voor veel componisten na hem als voorbeeld gediend voor hun werken in dit genre.

Jan Brandts Buys werd geboren in Zutphen en vertrok al op jonge leeftijd naar Frankfurt en later naar Wenen voor zijn muzikale opleiding. Hij werd daar de meest succesvolle Nederlandse componist in het buitenland. In zijn Drei Leider toont hij zijn muzikale meesterschap.

Ernest Chausson werd geboren in een welgestelde Parijse familie. Zijn ‘salon’ was een ontmoetingsplaats voor talloze kunstenaars. Als componist werd hij met name geïnspireerd door de muziek van Wagner, Massenet, Debussy en Franck.

De in Zwitserland geboren Nederlandse componist Harold King ging naar Nederland om bouwkunde te studeren aan de TU in Delft. Daarnaast volgde hij compositielessen bij Dopper en Badings. Zijn liedcyclus Être Poète toont zijn grote vakmanschap als componist.

Zijn suite La cheminée du roi René schreef Milhaud in een neoklassieke stijl. Het werk was bedoeld voor de film ‘Calvacade d’amour’, een film van Raymond Bernard waaraan ook Arthur Honegger en Roger Désormière bijdragen leverden. Deze suite is een klinkend eerbetoon aan het adres van René d’Anjou, Graaf van Provence waarvan het hof zich bevond in Aix en Provence, de geboorteplaats van Milhaud. De Provence is een streek die Milhaud tot zijn laatste snik aan het hart gebakken was en waarvan de rnediterrane ‘couleur locale’ tot in de diepste vezels van zijn muziek is doorgedrongen.

La Diva de l’Empire is, net als Je te veux en de Ludions, een echt cabaretlied. Erik Satie voelde zich in cabaret de Folies Bergère als een vis in het water en de neerslag daarvan is terug te vinden in La Diva: onder een grote hoed met struisvogelveren gaat de Diva van de Folies Bergère schuil, zij windt elke man om haar vingers. Ook Je te veux vindt zijn oorsprong in zijn liefde voor het uitgaansleven. Je te veux is een pracht van een kroeglied, gegoten in de vorm van een verleidelijke wals van een bij uitstek zinnenprikkelend karakter. Ludions is een liedcyclus, gecomponeerd in 1923 en gebaseerd op vijf absurdistische gedichten van Léon-Paul Fargue. Het werd zijn laatste vocale werk.