Frank Peters – pianist van het ensemble
Lid van het Hexagon Ensemble sinds 2005

Naar welk programma kijk je het meeste uit?
Het Hexagon Ensemble speelt de laatste jaren veel programma’s waarin verschillende disciplines elkaar ontmoeten: Lady Macbeth, La Cenerentola, De Rode Kimono, De Verbeelding, etc. Ik doe deze programma’s met veel plezier en overtuiging. Toch merk ik regelmatig dat ik me heel erg verheug op de echte ‘muziekprogramma’s’, zoals het jubileumprogramma bijvoorbeeld waarin o.a. het kwintet van Mozart en het sextet van Poulenc klinken.  In de komende seizoenen spelen we een programma met onder andere het kwintet van Beethoven. Dat vind ik zo’n geweldig stuk, zo energiek en kleurrijk, daar verheug ik me enorm op! De concentratie kan in deze programma’s volledig naar de muziek en het samen musiceren gaan.

Kun je je een leven voorstellen zonder muziek?
Nee! Muziek is zoiets wonderlijks, zo krachtig; het ontstijgt de dualiteit, de vragen van het bestaan. Dat vind ik van kunst in het algemeen, maar muziek is daar wat mij betreft het allersterkste voorbeeld van. Ik vind het telkens weer verbluffend wat muziek met mijzelf en met de luisteraar kan doen. Al is het maar voor een halve minuut; muziek is ongelooflijk mooi, ongelooflijk belangrijk. Het is voeding, een levenselixer!

En zonder Hexagon?
Hexagon neemt natuurlijk een bijzondere plaats in mijn bestaan in. Ik geniet van het musiceren en van de menselijke interactie. We zijn een heel uitgebalanceerde groep mensen waarin veel ruimte is voor ieders individualiteit en persoonlijkheid. Dat geldt op het podium, maar zeker ook daarbuiten. Dat maakt Hexagon tot een belangrijk baken in mijn muzikale leven.
Natuurlijk vind ik het ook heel fijn en noodzakelijk om met andere instrumenten te spelen. De literatuur voor piano en strijkinstrumenten is grandioos en ik ben heel blij dat ik regelmatig met strijkers samen kan werken. Ik kan Hexagon niet missen maar mijn andere werkzaamheden in de kamermuziek ook niet!

Heb je een andere grote passie?
Ik houd heel erg van reizen. Reizen is voor mij een combinatie van een aantal andere passies: eten bijvoorbeeld maar ook literatuur. Helaas heb ik niet heel veel tijd om vakantiereizen te maken. Daar staat tegenover dat ik voor mijn werk natuurlijk regelmatig op reis ga. Eén van de grootste vreugdes in andere landen vind ik het ontdekken van de lokale keuken. Ik hoop daarom altijd vergezeld te zijn van goede maar zeker ook gulzige en nieuwsgierige muzikanten. Voor mijn gezin is het een vanzelfsprekendheid dat de dagbesteding op reis voor een groot deel in het teken staat van de vraag: waar gaan we lunchen en waar gaan we dineren.
Ik moet toegeven dat ik ook een beetje een boeken fetisjist ben. Ik lees heel graag en ik vind het fijn om omringd te zijn door mooie boeken. Mijn leesdrift richt zich vooral op Russische en Chinese literatuur en geschiedenis. Rusland en China zijn landen die ik veel heb bezocht. Rusland al sinds 30 jaar en China sinds een jaar of 12. Het reizen zet mij aan tot lezen en het lezen brengt mij vaak tot meer begrip van land en volk.

Met welke kunstenaar zou je willen samenwerken?
Moeilijke vraag! Er zijn zoveel kunstenaars die iets bijzonders doen, die iets moois te vertellen hebben, ik kan daaruit moeilijk kiezen. Ik vind het daarnaast ook heel belangrijk dat deze kunstenaar een aangenaam persoon is. Ik ben niet geïnteresseerd in samenwerking met mensen waar ik geen prettig gevoel bij heb, hoe beroemd hij of zij misschien ook is. Samen iets scheppen vereist een grote intimiteit op het podium, daar mogen geen ego’s tussen zitten.

Waar op de wereld zou je graag eens spelen?
Ik heb nog nooit in Zuid-Amerika gespeeld, daar wil ik nu wel eens naartoe. Verder maakt het me niet uit. Ik ben al op zoveel verschillende plekken geweest in de wereld, dat is fijn! Het allerbelangrijkste is natuurlijk niet waar je speelt, maar hoe je speelt; of je in staat bent datgene over te brengen wat je wilt; of je de luisteraar even kunt laten ontsnappen aan het dagelijks bestaan.